به گزارش اداره اطلاع رسانی معاونت پژوهش حوزه به نقل از خبرگزاری حوزه، جمعی از طلاب علوم دینی حوزه علمیه نجف اشرف در دیدار با حضرت آیت‌الله سیستانی از ایشان خواستند در آستانه زندگی علمی جدید خود آنها را در مسیر دنیوی و اخروی نصیحت کند.
این دیدار همزمان بود با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین سید مرتضی کشمیری داماد معظم له و وکیل ایشان که با دقت به فرمایشات و توصیه های آیت الله سیستانی به طلاب گوش فرا داد و سخنان ایشان را با برخی تصرفات و اضافات بدین صورت خلاصه نمود:
اولین توصیه ایشان شوق و عشق است که اساس موفقیت هر گونه فعالیت دینی یا دنیوی به ویژه برای طلاب است؛ چرا که راه طلاب راهی پر رنج و مشقت است و اگر طلبه عاشق باشد و بخواهد به مراتب بالای علمی دست یابد، با تلاش و کوشش به آن دست می یابد و علما و مجتهدان شیعه نیز با همین عشق و شوق به مقامات عالی و معارف علمی و تالیفات متعدد دست یافته اند.
دوم: داشتن اخلاص و نیت تقرب به خداوند در علم آموزی است و اینکه هدف طلبه از درس خواند رضای خداوند سبحان و هدایت مؤمنان و عمل به این آیه باشد که فرمود: ((فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي الدِّينِ)).
سوم: ضرورت فراگیری دروس حوزه به زبان عربی و انتخاب اساتید عرب زبان؛ چرا که زبان عربی زبان قرآن و احادیث شریف و روایات اهل بیت علیهم السلام است و این متون لحن و زبان ویژه ای دارد که فقط کسی میتواند آن را بفهمد که زبان عربی را بشناسد و موضوعات دروس نیز همگی عربی است. البته این منافاتی با تحصیل طلاب غیر عرب ندارد؛ چرا که آنها میتوانند ابتدا زبان عربی را فرا بگیرند همانند نظام موجود در دانشگاه ها برای کسانی که میخواهد در رشته هایی مانند پزشکی و مهندسی تحصیل کنند که آنها نیز باید ابتدا زبان انگلیسی یا زبان ویژه آن دانش را فرا بگیرند.
چهارم: طلبه باید در درس حاضر شده و پیش از آن با دقت مطالعه کند تا زمانی که استاد درس خود را ارائه کرد، نقاط مبهم درس برای او روشن شود و اگر هم سؤالی داشت از استاد بپرسد. همچنین بهتر این است که طلبه برای جا افتادن مطلب در ذهن خود، شرح استاد را بنویسد.
پنجم: ضرورت مباحثه پس از هر درس برای جا افتادن درس در ذهن (چرا که درس یک بار و تکرار هزاربار).
ششم: ضرورت احترام به استاد و اگر زمانی استاد بنا بر مطالعات طلبه مطلبی را اشتباه بیان کرد، مقتضای ادب این است که بگوید آیا به نظر شما اگر این گونه معنا کنیم مناسب تر نیست؟ و بدین ترتیب مطلب صحیح روشن میشود.
هفتم: ضرورت فروتنی علما در برابر طلاب همان گونه که طلاب نیز باید در برابر استاد خود فروتن باشند.
هشتم: پرهیز از گرایش های حزبی سیاسی و پرهیز از بازی های سیاسی زیرا پرداختن به این امور، طلبه را از تحصیل باز میدارد و به وادی هایی وارد میسازد که در این مرحله به آن نیازی ندارد.
نهم: طلبه باید به تهذیب نفس و اخلاق خود بپردازد و به آنچه میگوید عمل کند؛ چرا که مردم اگر عالمی را ببینند که وارسته و با اخلاق نیست و به آنچه میگوید عمل نمیکند، از او پیروی نمیکنند بلکه از او انتقاد هم میکنند و معلم مردم ابتدا باید خود را تربیت کند.
دهم: طلبه باید با کسانی نشست و برخاست کند که بر دانش و تقوای او بیفزاید که شاعر میگوید:
صاحب أخا ثقة تحظی بصحبته فالطبع مکتسب من کل مصحوب
کالریح آخذة مما تمر به نتنا من النتن او طیبا من الطیب
با افراد مورد اعتماد همنشینی کن که از همنشینی آنها بهره ای ببری
که سرشت انسان از هر همنشینی تاثیر میپذیرد
همانند باد که از هر چه بر آن میگذرد بهره ای برمیدارد
اگر بر تعفن بگذرد بدبو و اگر بر عطر بگذرد خوشبو میشود
یازدهم: باید بدانیم که تمام اعمال ما بر ولی خدا یعنی امام زمان عرضه میشود، پس هر انسانی باید چنان رفتار کند که امامش از او راضی باشد که خداوند متعال در قرآن کریم فرمود: ((وَقُلِ اعْمَلُواْ فَسَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ)).
دوازدهم: پرهیز از بدگویی و غیبت دیگران حتی اگر سزاوار بدگویی باشند و همچنین پرهیز از مداحی اشخاص و زیاده روی در این کار و توصیف آنها به صفاتی فراتر از حد آنها، زیرا مبالغه در مدح دیگران امری نکوهیده است و موجب تضعیف شخصیت مداح میشود.
سیزدهم: شایسته است طلبه در روزهای تعطیل به اندازه ای که میتواند به حفظ قرآن و تدبر در آیات آن بپردازد که قرآن نیز ما را ترغیب کرده که در آیات آن تدبر کنیم و انسان میتواند در این تدبر خود از یک تفسیر مختصر(مانند تفسیر شبر) نیز کمک بگیرد تا با قرآن بیشتر آشنا شود و از سوی دیگر به مطالعه کتاب های مفید و معتبر هم بپردازد.
چهاردهم: طلبه باید مراقب باشد حتی یک لحظه از وقت جوانی خود را به هدر ندهد چرا که انسان هرچه بزرگ تر میشود حافظه و ذهن او ضعیف تر میشود بنا براین طلبه باید از تمام لحظات عمر خود بهره ببرد که در روایت آمده: ( پنج چیز را قبل از پنج چیز غنیمت دان: جوانی پیش از پیری، سلامتی پیش از بیماری، دارایی پیش از فقر، فراغت پیش از اشتغال و زندگی پیش از مرگ).
همچنین برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره میتوانید به کتاب آداب المتعلمین از خواجه نصیر الدین طوسی با تحقیق سید محمدرضا حسینی جلالی مراجعه کنید.
