به گزارش معاونت پژوهش حوزه های علمیه؛ حجت الاسلام علیرضا پیروزمند در رابطه با جایگاه مساجد در دنیای پژوهش و تحقیقات علمی امروز، گفت: در حال حاضر به مسجد با نگاه عمومی نگریسته می‌شود و همین امر باعث شده، حجم قابل توجهی از مسایل و موضوعات مهم و تاثیرگذار بر زندگی در ارتباط با مساجد وجود داشته باشند که چندان مورد توجه قرار نگیرند، در حالی که هر چه بیشتر به صورت علمی به کارکردهای مسجد پرداخته شود به صورت متقابل فرهنگ مساجد هم بیش از پیش تقویت می‌شود.
وی بیان کرد: مساجد با توجه به جایگاه ویژه‌ای که در هدایت فرهنگی و فرهنگ‌سازی جامعه بر عهده دارند، باید بیش از پیش مورد توجه دانش علوم انسانی قرار گیرند، اهتمام به موضوع مساجد در دانش و علوم به روز است که موجب می‌شود تا خدمات فرهنگی و اجتماعی از طریق این مراکز برای مردم ارایه شوند.
این عضو فرهنگستان علوم یکی از دلایل مهم دورماندن مساجد از موقعیت‌های علمی و پژوهشی را میزان استقبال اندک خوانندگان از این دست پژوهش‌ها دانست و افزود: برای هر پژوهشگری مهم است که پژوهشش در جامعه علمی مورد اقبال قرار گیرد، به همین جهت لازم است، دستگاه‌های مختلف، از حمایت‌های مناسب و ضروری در این زمینه غفلت نکنند.
پیروزمند اضافه کرد: البته گرایشی با عنوان مدیریت مسجد اخیرا در رشته‌های تخصصی حوزه علمیه فعال شده است که امید است، نیاز کشور در این زمینه از این طریق برطرف شود.
وی گفت: در نگاه توحيدي اسلام، همه تلاش انبياء برای بسط و گسترش عبوديت با معرفت خداوند بوده و به عبارت ديگر مي‌توان گفت آنان آمدند تا جهان به يک معبد و مسجد تبديل شود تا انسان در همه ابعاد و اطوار زندگي خود عبادت کند و خداوند را بپرستد، پس با اين ديدگاه، مسجد محل اصلي بسط تفکر الهي اسلام است و به همين اعتبار جايگاه والايي در انديشه اسلامي دارد و اين جايگاه والا در همه ابعاد اخلاقي، فقهي، عقايد و … اسلام دیده می‌شود.
این کارشناس دینی در ادامه، اظهار کرد: در معارف اسلامي در مورد مساجد بسیار سخن گفته شده است، ولي هرگز بر پايه اين روايات و احاديث فرهنگ‌سازي نشده است، تا اين روايات به شکل مناسبی وارد زندگي روزمره مردم شوند.
پیروزمند ادامه داد: به عنوان مثال اصل بر آن است که نماز در مساجد اقامه شود، در روايات هم این نکته را داريم که در روز قيامت انسان به خاطر هر نمازي که در مسجد نخوانده است، حسرت مي‌‌خورد، شلوغ بودن و رفت و آمد به مسجد خود به خود موجب اصلاح بسياري از معضلات در جامعه خواهد شد و حضور در آن موجب تصفيه ايماني جامعه خواهد شد و اين يعني غايت هدفي که بعثت انبياء و تمام تلاش اولياء بر حول آن رقم خورده است.
